Szkoła Podstawowa nr 3 im. Jana Pawła II w Rypinie
PROGRAM AUTORSKI KOŁA TANECZNEGO DLA SZKOŁY PODSTAWOWEJ KLASY I – VI
wdrożony dnia .......................... Uchwałą Rady Pedagogicznej
mgr Małgorzata Kuźmińska instruktor tańca i aerobiku
Rypin 2004r.
I WSTĘP Rytmika nie jest sztuką, nie jest celem samym w sobie,
jest przygotowaniem do wszystkich sztuk, jest wychowaniem.
Muzyka w greckim ujęciu tego słowa jest elementem pedago-
gicznym najwyższej rangi i właśnie dlatego moja metoda
musi pozostać na wskroś muzyczną.
( Emil Jaques-Dalcroze ) Dziecko od najwcześniejszych lat odczuwa potrzebę ruchu. Wyraża się to między innymi w jego dążeniu do tańca. Muzyka dodaje specjalnego wyrazu ruchom dziecka. Poruszając się zgodnie z nakazami muzyki uczeń odczuwa ją bardziej aktywnie, łatwiej rozumie jej charakter. Taniec jest jednym ze sposobów przeżywania i przekazywania emocji, formą fizycznego i duchowego wyżycia, sposobem zabawy i odprężenia. Umożliwia on regenerację sił fizycznych, psychicznych oraz podniesienie sprawności ruchowej. Wspólnym celem zabaw i tańców przy muzyce jest rozwijanie w dzieciach poczucia kolektywizmu oraz zwiększenia karności i odpowiedzialności. Dzięki pracy zespołowej rozwijają się indywidualne zdolności każdego dziecka. Zajęcia tego rodzaju pozwalają ujawnić inicjatywę, aktywność i samodzielność uczniów. Konieczność zapamiętania poszczególnych zmian zachodzących w układach tanecznych zmusza do uwagi, szybkiej orientacji, decyzji, uczy przestrzegać ładu i porządku, podporządkowywać się umownym przepisom, wyrabia pozytywne cechy charakteru, kształci wrażliwość estetyczną. Taka identyfikacja ruchu dziecka z emocją wynikającą z percepcji muzyki wpływa na rozwój postawy twórczej, kształci samodzielność myślenia, daje możliwość indywidualnej wypowiedzi, a podporządkowanie działań muzyce uczy samoopanowania. Rytm – jako czynnik niezbędny dla rozwoju ucznia ćwiczący, a przez to kształtujący mięśnie i układ nerwowy – jest związany z uporządkowanym w czasie ruchem dźwięków, czyli z rytmem muzycznym. Jest to środek, za pomocą którego uczeń może wyrazić swe przeżycia muzyczne odzwierciedlające zmienność agogiki, dynamiki, nastrój i wyraz emocjonalny muzyki, kierunki linii melodycznej, zmiany artykulacyjne i wreszcie konstrukcję formalną utworu muzycznego. Program skierowany jest głównie do nauczycieli wychowania fizycznego, instruktorów tańca i aerobiku. Treści programu mogą być realizowane na lekcjach wychowania fizycznego oraz warsztatach tanecznych. Program zawiera wstęp, cele kształcenia, metody, formy i treści realizacji, zakres ćwiczeń rytmiczno – muzycznych, propozycje wybranych scenariuszy zajęć, osiągnięcia uczniów, procedurę osiągania założonych celów, ewaluację programu. Program obejmuje jeden etap edukacyjny: klasy I – VI szkoły podstawowej. Został opracowany w oparciu o podstawy programowe opublikowane w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 24 kwietnia 2002r. ( Dz. U. Nr .... z 2002r. poz. ..........).
II CELE KSZTAŁCENIA Cele ogólne:
- Wspomaganie harmonijnego rozwoju fizycznego uczniów.
- Zaspokajanie naturalnej potrzeby ruchu.
- Poznawanie tańców regionalnych, narodowych, towarzyskich...
- Tworzenie dyskotekowych form tanecznych w układzie choreograficznym.
Cele szczegółowe:
- Rozwijanie poczucia kolektywizmu i odpowiedzialności.
- Nauczenie harmonijnego współżycia w grupie, podporządkowania się umownym przepisom, samoopanowania.
- Rozwój postawy twórczej, koordynacji i sprawności ruchowej.
- Nabywanie umiejętności szybkiej orientacji, decyzji, uwagi.
- Rozwijanie indywidualnych zdolności każdego dziecka, jego inicjatywy, aktywności i samodzielności myślenia.
- Kształtowanie wrażliwości estetycznej.
- Uczenie przestrzegania ładu i porządku.
- Wdrażanie do racjonalnego i kulturalnego spędzania wolnego czasu.
- Wyrabianie pozytywnych cech charakteru.
- Kształtowanie zainteresowania tańcem.
III METODY REALIZACJI
- Metoda syntetyczna – nauczanie całościowe zestawów mniejszych elementów, motywów i wreszcie większych zestawów muzyczno – ruchowych.
- Metoda analityczna – nauczanie pewnych określonych całości muzyczno – ruchowych fragmentarycznie, częściami. Po opanowaniu fragmentów, łączenie ich w większe zestawy ruchowe.
- Metoda kompleksowa ( mieszana ) – w nauczaniu większych zestawów muzyczno – ruchowych, dążenie do ich opanowania całościowego ze szczególnym uwzględnieniem mniejszych elementów. Podczas nauczania ruchów z muzyką nauczyciel przez wzorowy pokaz w zwolnionym tempie, powiązanym z wyliczaniem rytmu, w jakim ruch przebiega i dokładnym objaśnieniem słownym lub uwagami słownymi korygującymi ruch powinien przekazać uczniom wyobrażenie koncepcji ruchu.
IV FORMY REALIZACJI
- Praca zbiorowa jednolita z całą grupą
- Praca indywidualna zróżnicowana z poszczególnymi uczniami.
Zajęcia mogą odbywać się w formie warsztatowej dwa razy w tygodniu po dwie jednostki lekcyjne lub na wybranych lekcjach wychowania fizycznego. Formy realizowane są poprzez następujące ćwiczenia muzyczno – ruchowe:
- A) Ćwiczenia uwrażliwiające na różne elementy muzyki:
- Dynamiczne – uczące spostrzegania zmian dynamiki i reagowania na nie ruchem.
- Agogiczne – ćwiczące umiejętność natychmiastowego reagowania na zauważone zmiany agogiki.
- Artykulacyjne – uczące spostrzegania i odzwierciedlania ruchem różnic artykulacyjnych.
- Ćwiczenia reagowania na element melodyczny (tj. spostrzegania i odzwierciedlania ruchem linii melodycznej i frazy muzycznej).
- Ćwiczenia kształcące dyscyplinę rytmiczną w oparciu o zdobywanie wiadomości o rytmie muzycznym.
- Ćwiczenia inhibicyjno – incytacyjne czyli świadome pobudzanie i hamowanie reakcji ruchowych za pomocą poleceń słownych i sygnałów występujących nieregularnie, w stopniowo narastającym tempie i częstotliwości.
V TREŚCI REALIZACJI
- Zabawy ze śpiewem:
- rytmiczne – "Nowy dom", "Samolot"
- taneczne – "Budujemy domy", "Na krakowską nutę"
- inscenizowane – "Samochody", "Zima"
- Tańce regionalne Polski:
- śląskie – "Koziorajka", "Trojak"
- oparte na kroku polkowym – "Grożony", "Miotlarz", "Klepany"
- oparte na kroku walca – "Walcerek", "Laura"
- kieleckie – "Wyrwany", "Skakany", "Owcorz"
- Polskie tańce narodowe: "Krakowiak", "Polonez", "Mazur", "Kujawiak’
- Tańce towarzyskie: "Walc angielski", "Cha-cha-cha", "Jive", "Rumba", "Samba", "Rock and Roll"
- Układy ćwiczeń gimnastycznych z elementami tanecznymi – aerobik:
- formy kształtujące sylwetkę – "Callanetics", "Easy funk", "Pilates", "Kids", "Rucken"
- formy kształtujące wydolność fizyczną – "Low Impact", "Hi-Lo Combo", "Afrobics", "Brasilian", "Hi-Impact"
- formy relaksacyjne – "Stretching", "Yoga"
VI PROPOZYCJE WYBRANYCH SCENARIUSZY ZAJĘĆ SCENARIUSZ NR 1 Temat zajęć: Nauka podstawowych kroków i figur tanecznych "Cha-cha-cha. Cele operacyjne – uczeń:
- Umiejętności: potrafi zatańczyć w parze podstawowy krok cha-cha-cha.
- Wiadomości: zna ogólną charakterystykę tańca "Cha-cha-cha".
- Sprawność fizyczna: szybko orientuje się w przestrzeni ruchowej.
- Postawy i motywacje: umiejętnie współdziała w parze tanecznej.
Pomoce: magnetofon, kaseta magnetof. z nagraniem melodii lub płyta CD Przebieg zajęć:
- Czynności organizacyjno – porządkowe.
Przywitanie, przedstawienie celów zajęć, uzasadnienie potrzeby ich realizacji, kontrola stroju i obuwia.
- Ogólna charakterystyka tańca.
"Cha-cha-cha" to popularny, stosunkowo młody kubański taniec towarzyski ukształtowany przez różne nurty tradycji afro amerykańskiej. W Ameryce i Europie zyskał dużą popularność od 1955 roku. Jest tańcem bardzo rytmicznym w takcie parzystym, o wesołym charakterze.
- Postawa taneczna:
- Postawa zasadnicza – tancerz i tancerka ustawiają się naprzeciw siebie w pozycji naturalnie wyprostowanej. Tancerz obejmuje partnerkę prawym ramieniem, lewą ręką ujmuje prawą dłoń tancerki. Tancerka opiera swoją lewą dłoń na prawym barku tancerza.
- Postawa otwarta – ustawienie jak w postawie zasadniczej, ale tancerz nie obejmuje partnerki prawym ramieniem, lecz lewa ręka tancerza i prawa tancerki są połączone, wolne ręce są wzniesione w bok.
- Rytm taneczny dla początkujących:
- wartość rytmiczna: 1 1 1 1 1
- sposób liczenia: 1 2 3 i 4
- rytm taneczny kroków: krok krok cha cha cha
- Technika taneczna.
Wszystkie kroki cha-cha stawiamy z podeszwy na całą stopę. Ruchy bioder są półkoliste.
- krok podstawowy w miejscu
- krok podstawowy do przodu i do tyłu
- solowy obrót tancerki pod ręką tancerza
- kroki skrzyżne do tyłu
- Wskazówki metodyczne.
- początkujący tańczą w rytmie 1,2,3 i 4
- obrót rozpoczyna tancerka od lewej nogi, w drugim takcie, kiedy tancerz tańczy krok podstawowy do tyłu
Oznaczenia (skróty): T – tancerz, PN – prawa noga, Ta – tancerka, LN – lewa noga,
- Krok podstawowy (do przodu i do tyłu).
T: LN w przód, Ta: PN w tył, liczymy "raz", T: przenieść ciężar ciała do tyłu na PN, Ta: przenieść ciężar ciała do przodu na LN, liczymy "dwa", T: LN w bok – mały krok, Ta: PN w bok – mały krok, liczymy "trzy"(cha), T: PN łączy do LN w połowie odległości, Ta: LN łączy do PN w połowie odległości, liczymy "i’ (cha), T: LN w bok – mały krok, Ta: PN w bok – mały krok, liczymy "cztery"(cha), T: PN w tył, Ta: LN w przód, liczymy "raz", T: przenieść ciężar ciała do przodu na LN, Ta: przenieść ciężar ciała do tyłu na PN, liczymy "dwa", T: PN w bok – mały krok, Ta: LN w bok – mały krok, liczymy "trzy"(cha), T: LN łączy do PN w połowie odległości, Ta: PN łączy do LN w połowie odległości, liczymy "i"(cha), T: PN w bok – mały krok, Ta: LN w bok—mały krok, liczymy "cztery"(cha) Po przetańczeniu podanych dziesięciu kroków znajdujemy się ponownie w pozycji wyjściowej i możemy przetańczyć krok podstawowy od początku.
- Kroki skrzyżne do przodu z obrotami.
Pozycja wyjściowa – jak w kroku podstawowym. T: obracając się w prawo o ćwierć obrotu (90°) LN w przód, Ta: obracając się w lewo o ćwierć obrotu (90°) PN w przód, rozłączone ręce położyć na biodrach, liczymy "raz", T: przenieść ciężar ciała do tyłu na PN, Ta: przenieść ciężar ciała do tyłu na LN, liczymy "dwa", T: LN w bok ze zwrotem do partnerki, Ta: PN w bok ze zwrotem do partnera, liczymy "trzy"(cha), T: PN łączy do LN w połowie odległości, Ta: LN łączy do PN w połowie odległości, liczymy "i"(cha), T: LN w bok – mały krok, Ta: PN w bok – mały krok, liczymy "cztery"(cha), Zmiana rąk. T: obracając się w lewo o ćwierć obrotu (90°) PN w przód, Ta: obracając się w prawo o ćwierć obrotu (90°) LN w przód, liczymy "raz", T: przenieść ciężar ciała do tyłu na LN, Ta: przenieść ciężar ciała do tyłu na PN, liczymy "dwa", T: PN w bok ze zwrotem do partnerki, Ta: LN w bok ze zwrotem do partnera, liczymy "trzy"(cha), T: LN łączy do PN w połowie odległości, Ta: PN łączy do LN w połowie odległości, liczymy "i"(cha), Powrót do normalnego trzymania. T: PN w bok – mały krok, Ta: LN w bok – mały krok, liczymy "cztery"(cha)
Po przetańczeniu podanych dziesięciu kroków znajdujemy się ponownie w pozycji wyjściowej i możemy przetańczyć krok podstawowy lub powtórzyć kroki skrzyżne do przodu z obrotem ze zmianą rąk. Proponowane figury można tańczyć dowolną ilość razy w dowolnej kolejności.
Proponowane połączenia:
- krok podstawowy w miejscu – dwa takty,
- obrót tancerki pod ręką – dwa takty,
- krok podstawowy do przodu i do tyłu – cztery takty,
- kroki skrzyżne do tyłu w prawo i w lewo – cztery takty,
- krok podstawowy do przodu i do tyłu, w drugim i w czwartym takcie obrót tancerki – cztery takty.
- Podsumowanie zajęć.
Przypomnienie celów zajęć i ocena ich realizacji. SCENARIUSZ NR 2
Temat zajęć: Nauka podstawowych kroków poloneza. Cele operacyjne – uczeń:
- Umiejętności: potrafi zatańczyć podstawowy krok poloneza.
- Wiadomości: zna ogólną charakterystykę tańca.
- Sprawność fizyczna: rozwija koordynację ruchową.
- Postawy i motywacje: kształtuje właściwą postawę i kulturę osobistą.
Pomoce: magnetofon, kaseta z nagraniem lub płyta CD Przebieg zajęć:
- Czynności organizacyjno – porządkowe.
Przywitanie, sprawdzenie przygotowania uczniów, przedstawienie celów lekcji i uzasadnienie potrzeby ich realizacji.
- Ogólna charakterystyka tańca.
Polonez to taniec narodowy o uroczystym, dostojnym charakterze. Tańczony jest w parach, w takcie 3, w tempie umiarkowanym. Kroki i figury taneczne wykonywane są lekko, z gracją i dystynkcją. Należy je ćwiczyć początkowo przy głośnym odliczaniu nauczyciela, a następnie po ich dobrym opanowaniu z podkładem muzycznym.
- Podstawowy krok poloneza.
Ustawienie przodem do kierunku tańca: na "i’: ugięcie LN w kolanie i wysunięcie PN w przód nad podłogą, stopa zwrócona palcami ku podłodze, na "raz": krok PN w przód, na "dwa": krok LN w przód, na "trzy": krok PN w przód.
- Postawa taneczna.
Tancerka stoi po prawej stronie partnera. Oboje zwróceni twarzami do kierunku tańca. Tancerz podaje prawą rękę partnerce, na którą ona kładzie swoją lewą dłoń. Połączone w ten sposób ręce wysuwają nieco do przodu. Nogi wewnętrzne obciążone, lewa tancerki i prawa tancerza. Sylwetki wyprostowane, głowy dumnie wzniesione.
- Rytm taneczny dla początkujących:
- wartość rytmiczna: 1 1 1
- sposób liczenia: 1 2 3
- rytm taneczny kroków: krok krok krok
- Technika taneczna.
Krok podstawowy – chodzony, krok drobiony dla tancerki, ukłony, dwa rodzaje trzymania w parze.
- Metodyka nauczania:
T: LN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, Ta: PN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, liczymy ‘raz", T: PN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, Ta: LN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, liczymy "dwa", T; LN w przód od pięty i zaraz ugiąć łagodnie kolano opadając nieco w dół, Ta: PN w przód od pięty i zaraz ugiąć łagodnie kolano opadając nieco w dół, liczymy "trzy", Pomiędzy krokiem 3, a następnym 4, krok posuwisty. T: PN wysunąć w przód od palców ocierając lekko po podłodze, w momencie mijania nogi postawnej kontynuować łagodne ugięcie kolan, Ta: LN wysunąć w przód od palców ocierając lekko po podłodze, w momencie mijania nogi postawnej kontynuować łagodne ugięcie kolan, liczymy "i", Przed postawieniem następnego kroku wyprostować łagodnie kolana. T: PN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, Ta: LN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, liczymy " raz", T: LN w przód od pięty, Ta: PN w przód od pięty, liczymy "dwa", T: PN w przód od pięty i zaraz ugiąć łagodnie kolan, Ta: LN w przód od i zaraz ugiąć łagodnie kolano, liczymy "trzy", Pomiędzy krokiem 6, a następnym 1, krok poloneza jest posuwisty. T: LN wysunąć w przód od palców ocierając lekko po podłodze w momencie mijania nogi postawnej kontynuować łagodne ugięcie kolan, Ta: PN wysunąć w przód od palców (i tak jak tancerz), liczymy "i’ Przed postawieniem kolejnego kroku wyprostować łagodnie kolana, kontynuować ruch w przód, tancerz od lewej nogi, tancerka od prawej.
- Polonez – korowód taneczny – układ widowiskowy.
Figura 1 – wejście parami na salę "para za parą" do utworzenia koła. Trzymanie podstawowe pierwsze, krok podstawowy poloneza. Figura 2 – wyznaczona para prowadzi tańczących od tyłu środkiem do przodu, aż do utworzenia jednej kolumny. Figura 3 – po utworzeniu kolumny tańczący od przodu rozchodzą się "para w lewo, para w prawo". W tyle łączą się ponownie w pary. Figura 4 – po dojściu do przodu tańczący rozdzielają się: "tancerki w prawo, tancerze w lewo". Figura 5 – ponowne utworzenia par, by w przedzie rozejść się na zewnątrz i utworzyć dwa koła (tancerki jedno, tancerze drugie). Figura 6 – w kołach tancerki poruszają się w prawo, tancerze w lewo. Na koniec frazy muzycznej zmiana kierunku ruchu i połączenie w pary. Idąc środkiem sali pary rozchodzą się na zewnątrz: "para w lewo, para w prawo". Figura 7 – w tylnej części sali pary tworzą czwórki. Figura 8 – idąc czwórkami do przodu rozdzielają się: "czwórka w lewo, czwórka w prawo". Figura 9 – z tyłu czwórki łączą się w ósemki, które przesuwają się do przodu. Figura 10 – w przedzie ósemki zatrzymują się, tańczący tworzą kółeczka w parach. Kółeczka poruszają się krokiem poloneza w I i II kierunku tańca.
Tańczący na zakończenie wykonują ukłon do przodu (widowni) oraz ukłon w kierunku partnera.
- Podsumowanie zajęć
Przypomnienie celów zajęć i ocena ich realizacji. SCENARIUSZ NR 3 Temat zajęć: Nauka krótkiego układu choreograficznego w aerobiku sportowym pt. "Mambo". Cele operacyjne – uczeń:
- Umiejętności: potrafi zaprezentować układ choreograficzny pt. "Mambo"
- Wiadomości: zna podstawowe wiadomości na temat aerobiku, posługuje się umowną terminologią słowną
- Sprawność fizyczna: kształtuje sylwetkę poprzez ćwiczenia wytrzymałoś- ciowe, gimnastyczno – taneczne, rozciągające, uspokajające
- Postawy i motywacje: zaspokaja naturalna potrzebę ruchu, kształtuje właści- wa postawę i samodyscyplinę
Pomoce: magnetofon, kaseta lub płyta CD Przebieg zajęć:
- Czynności organizacyjno – porządkowe.
Przywitanie, sprawdzenie przygotowania ćwiczących, przedstawienie celów lekcji i uzasadnienie potrzeby ich realizacji.
- Ogólna charakterystyka układu sportowego "Mambo"
Aerobik jest terminem zaadoptowanym do rytmicznie wykonywanych ćwiczeń przy muzyce. Jako forma rekreacji ruchowej łączy elementy treningu gimnastycznego i tanecznego. W układzie "Mambo" połączono elementy taneczne z ćwiczeniami gimnastycznymi do muzyki, która motywuje do ruchu i mobilizuje do większego wysiłku fizycznego, przez co trening staje się bardziej wszechstronny a zarazem ciekawy.
- Wskazówki metodyczne:
- nauczać elementy od łatwych do trudnych lub nauczać częściami bloku muzycznego
- ucząc kolejnej części układu nie pozwolić na zatrzymanie ruchu przez grupę
- wprowadzać kolejno następujące po sobie wariacje ruchowe
- wykonać tyle samo powtórzeń na PN jak i na LN 12
- zmiany w przestrzeni wprowadzać po nauczeniu całego połączenia ruchowego, pokazując kierunek przejścia lub obrotu
- korzystać z prostych komend informujących grupę o kolejnej czynności
- pokazać łatwiejszą i trudniejszą formę zadania ruchowego tak, by wszyscy uczestnicy zajęć mogli je wykonywać
- układ choreograficzny powinien zaczynać się i kończyć w tym samym miejscu
- Układ choreograficzny "Mambo"
16 taktów lub 32 ( przy powtórzeniu całości z LN): takt: 1-2 – 4 x STEP TOUCH 3-4 – 2 x V-STEP TURN 5-6 – 4 x SIDE TO SIDE 7-8 – 2 x DOUBLE LUNGES 9-10 – 2 x MAMBO 11 – CHASSE 12 – 2 x JUMPING JACK 13-14 – 3 x GRAPEVINE 15-16 – 1 x MAMBO Od taktu 17 rozpocząć jak w takcie nr 1, ale z lewej nogi. W efekcie nauczamy 32- taktową choreografię z symetrycznym podziałem dla prawej i lewej strony ciała.
- Objaśnienie podstawowych kroków bazowych.
- STEP TOUCH – krok dostawny
Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy "raz". Z postawy zasadniczej: na "raz" – odstaw PN w prawo i dostaw LN do PN, na "dwa" – to samo z LN w lewo
- V-STEP – krok wykonujemy po linii trójkąta
Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy "raz-dwa" na "raz" – PN w przód skos na "i" – LN w przód skos na "dwa" – powrót PN do pozycji wyjściowej na "i" – powrót LN do pozycji wyjściowej
- SIDE TO SIDE – przenoszenie ciężaru ciała z krokiem odstawnym
Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy –"raz", na "raz" – krok odstawny PN w prawo, LN w bok oparta o podłoże, "dwa" jest odwrotnością ruchu na "raz"
- DOUBLE LUNGES – podwójne naprzemienne wypady NN w tył skos
Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy – "raz", na "raz" z postawy zasadniczej wysuń PN w tył skos
- MAMBO – krok zaczerpnięty z tańca towarzyskiego, przenoszenie ciężaru ciała z krokiem w przód lub w tył i z odstawieniem nogi w bok.
- CHASSE – krok progresywny z PN krok, dostawienie LN i odstawienie PN
- JUMPING JACK – pajace
Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy – "raz" Z postawy zasadniczej: na "raz’ – wyskok w górę, z zeskokiem do rozkroku, na "i" – wyskok w górę z zeskokiem do postawy zasadniczej Amortyzacja zeskoku: kolana ugięte, skierowane na zewnątrz
- GRAPEVINE – krok skrzyżny w bok
Rozliczenie jednego kroku liczymy: "raz i dwa" na "raz"- odstaw PN w prawo, na "i"- LN postaw skrzyżnie za PN, na "dwa" –PN odstaw w prawo, na – "i" dostaw LN do PN, na "trzy i cztery" to samo w lewo
- Podsumowanie zajęć.
Przypomnienie celów zajęć i ocena ich realizacji. VII PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIÓW
Uczeń:
- rozumie piękno i harmonię utworów muzycznych,
- reaguje na przerwę w muzyce,
- reaguje na zmiany tempa,
- reaguje na zmiany dynamiki,
- wykazuje szybką reakcję słuchowo – ruchową,
- swobodnie porusza się w różnych kierunkach, jednocześnie obserwując przestrzeń wokół siebie,
- rozróżnia kierunki w przestrzeni,
- ma wyrobione poczucie metryczne,
- jest wrażliwe na różnicę wysokości oraz różnice barwy dźwięków,
- posiada umiejętność podporządkowania się dyscyplinie rytmicznej tańca,
- rytmicznie chodzi, sprawnie stąpa,
- ma wykształconą prawidłową postawę,
- posiada umiejętność odbicia się w różnych rodzajach skoków,
- swobodnie operuje ruchami rąk,
- odtwarza kroki i figury, które składają się na wybrany taniec
VIII EWALUACJA PROGRAMU
ANKIETA
Uczestniczyliście w dodatkowych zajęciach kółka tanecznego. Proszę o wypełnienie poniższej ankiety. Dzięki niej wyrazicie swoją opinię na temat zajęć, w których braliście udział. Zaznacz właściwą odpowiedź lub wpisz w miejsce kropek swoje spostrzeżenia.
- Czy chciałabyś uczestniczyć w tego typu zajęciach ponownie?
- tak
- nie
- obojętnie
- Jak często chciałabyś uczestniczyć w takich dodatkowych zajęciach?
.......................................................................... .............................................................................. ..............................................................................
- Po zakończeniu zajęć uważasz, że Twoje umiejętności taneczne
- poprawiły się
- pogorszyły się
- są bez zmian
- Po zakończeniu zajęć uważasz, że Twoje umiejętności współpracy w zespole
- poprawiły się
- pogorszyły się
- są bez zmian
- Podaj przykład tańca narodowego i towarzyskiego
.......................................................................... Efekty końcowe działań kółka tanecznego:
- Prezentowanie umiejętności uczniów na różnego rodzaju uroczystościach szkolnych i środowiskowych,
- Promowanie szkoły poprzez współpracę z Miejskim Ośrodkiem Kultury w Rypinie, Urzędem Miasta w Rypinie oraz innymi instytucjami w zakresie kulturalnym i artystycznym,
- Udział uczniów w ogólnopolskich dziecięcych festiwalach tanecznych
IX ZAKOŃCZENIE Program koła tanecznego przeznaczony jest dla uczniów klas I – VI szkoły podstawowej, lubiących ćwiczyć przy muzyce. Jego celem jest usprawnianie motoryczności, rozwój i kształtowanie sprawności ruchowej, twórcze wypowiadanie się ucznia poprzez ruchy ciała. Aby ruch stał się formą wyrazu artystycznego należy:
- pielęgnować i wzmacniać dziecięce pragnienia wykonywania naturalnych ruchów tanecznych i tanecznopodobnych, gdyż są to pierwsze sposoby aktywności będące wyrazem swobody i własnej akceptacji,
- pielęgnować spontaniczność ruchów dziecka, aż do momentu uzyskania dojrzałości; pozwoli to na wykorzystanie spontaniczności w życiu dorosłym,
- dbać o rozwój ekspresji artystycznej w oparciu o naturalne formy ruchu tanecznego; odbywać się to powinno poprzez wdrażanie do form ruchowych zgodnych z możliwościami i upodobaniami, a także do udziału w tańcu grupowym,
- proces edukacji tanecznej opierać na znajomości wielu jego przejawów, pozwalając w ten sposób na kształtowanie szerokiego poglądu na ludzkie zachowania; służyć temu ma obserwacja innych osób tańczących w trakcie zajęć i poza nimi
X BIBLIOGRAFIA:
- A. Cichalewska, E. Kolarczyk, A. Arlet: Aerobik.Podstawy teoretyczne i zasób ćwiczeń gimnastycznych, AWF Kraków 1997 (skrypt)
- A. Dasiewicz – Tobiasz, A. Kępska: Rytmika w klasach I – III, WsiP Warszawa 1985
- E. Grodzka – Kubiak: Aerobik czy Fitnes. Podręcznik szkoleniowy, DDK Edition Poznań 2002
- O. Kuźmińska: Aerobic. Taniec i gimnastyka, SiT Warszawa 1985
- Z. Kwaśnicowa: Tańce polskie. Zbiór pląsów, Tom I – II, Nasza Księgarnia Warszawa 1937 – 1938
- K. Nowakowska, J. Krawczyk, A. Piotrowski: Rytm – Muzyka – Taniec w wychowaniu fizycznym, ZNP Kielce 1991
- J. Siemkowicz: Ćwiczenia muzyczno – ruchowe. Poradnik metodyczny, PZWS Warszawa 1973
- Pod red. Zbigniewa Szota: Aerobik. Teoria, technika wykonania, metodyka nauczania, przepisy sędziowania, AWFiS Gdańsk 2003
- A. Sułowska, G. Woźniczko: Tańcz z nami, "Pomorze" Bydgoszcz 1989
- M. Wieczysty: Tańczyć może każdy, PWM Warszawa 1986
- M. Wieman: Tańce i zabawy ze śpiewem, PZWS Warszawa 1961
Opracowała: mgr Małgorzata Kuźmińska |